گزارش جلسه کافه ترانه خرداد ماه 1392

گزارش لحظه به لحظه کافه ترانه

پنج شنبه 9 خرداد ماه  تازه ترین جلسه کافه ترانه با مدیریت مهدیه و مه شاد عرب  وحضور جمعی در حدود دویست نفر از هنرمندان و هنر دوستان برگزار شد.

چند دقیقه از ساعت 6 گذشته بود که جلسه با سلام و خوش آمدگویی مه شاد عرب شروع شد.ابتدای جلسه با شاعرانی که در نشست قبل فرصت نشد آثارشان را دکلمه کنند، آغاز گشت.فریبا سیاوش ، سحر کاظمی و غزل جلالی آثارشان را دکلمه کردند.

دکترمهدی موسوی در مقام کارشناس  آغاز به نقد آثارکردو گفت:  “کار اول ایراد وزنی داشت، وقتی  ترانه ای  را با یک ملودی خاص می‌نویسیم، مرتب باید برگردیم و ملودی را چک کنیم. در کار دوم مشکل وزن وجود نداشت ولی ترانه فاقد تصویرو عمق  بود. اگر وزن را از این کار بگیریم، نثر خواهد شد. اثر سوم از کارهای خوب خانم غزل جلالی بود. توجه به فرم خوب بود. چندصدایی و دیالوگ ها خوب بودند ولی شکل ثابتی نداشتند و برخی از دیالوگها دوگانگی داشتند”.”

پویا آریانا ترانه ای را که در اولین جلسات کافه اجرا کرده بود را مجدداً خواند که به همین علت نقد نشد و پس از آن مهدی حبیبی و دکتر فخر طباطبایی نیز ترانه های خوبی قرائت کردند که با تیز بینی و نقدهای اصولی دکتر موسوی مواجه شد. حامد کمیلی نیزدر مورد ترانه فخر طباطبایی گفت: با صحبتهای آقای دکتر موسوی موافقم. کار ایشان نوسان داشت. بیتهای شاخصی در کار بود که حس خوبی به من می‌داد ولی جاهای دیگر این ترانه این حس را  می‌گرفت.

احسان منفرد که هر بار از اصفهان به کافه می آید غزلی خواند که با تشویق مهدی موسوی که اشاره کرد: “روند رو به رشدی داری” مواجه شد.

علی رضاوند که از تبریز به این نشست می پیوندد ترانه ای خواند که اینطور کارشناسی شد: تبدیل مستفعلن به مفاعلن مرسوم است ولی در این جا تبدیل مستفعلن به مفاعلن خیلی زیاد بود و دوگانگی ایجاد کرده است. البته اگردر ملودی جواب دهد ایرادی ندارد. ترکیب “زنجیر هوس” مربوط به دهه 40 است و بهتر است چنین ترکیب‌هایی در کار‌های امروزی نیاید و آرین داوودی در مورد این اثر گفت:”ایشان دوست داشتند در قسمتهایی از این کاربه مخاطب ضربه بزنند ولی نتوانستند و ترانه کلاً ضعیف بود.

بعد از آن بهنوش فراهانی  نیز ترانه‌ای خواند.

آقای موسوی در اینجا گفت: یک نقد کلی می‌کنیم، آثاری که خوانده شد، همه در فضای “من و تو” بودند به غیر از یکی دو کار. اینکه یک نفر 3 ترانه بخواند و اساس و فضا و مفهوم یکی باشد، خوب نیست. انتظار ما از موسیقی پاپ نباید پایین باشد. درباره نقد جزیی این کار، ردیفی در کار بود که تعمدی طولانی انتخاب شده بود. این ریسک خوب است ممکن است در کاری بگیرد و در کاری جواب ندهد. در این اثر این ردیف بلند خوب از کار در نیامده بود.

علیرضا برنجی در مورد این اثر گفت:ردیف بلند در ترانه جواب نمی‌دهد. من طرفدار ردیف در ترانه هستم ولی ردیف بلند خیر. کلمه “ریسک” هم  که خوانش آن برای خواننده سخت است.

سامی تحصیلداری با خواندن ترانه شان بالبخند رضایت و تشویق  مهدیه عرب تریبون را ترک کردند

و اما امیر‌حسین ضیاییان که از زمان تاسیس کافه ترانه همراه بوده ، دو ترانه خواند که کار نخست را به علی ایلیا تقدیم کردو در مورد اثر دوم گفت: این ترانه درست سه سال پیش در چنین روزی با صدای  زنده‌یاد جهان قشقایی و آهنگسازی شاهین خسروآبادی اجرا و یک کار موفق شد. در ادامه  از حمید صیدی نیز ترانه‌ای شنیدیم.

کسری بختیاریان ابتدا یک رباعی به زبان انگلیسی و سپس ترانه‌ای خواند که دکتر موسوی در مورد آن صحبت کرد: بکار بردن واژه‌های انگلیسی باید ضرورت داشته باشد.  به کار بردن اصطلاحات در کار‌ها اگر به لحن راوی بخورد مشکلی ندارد مثلا اگر راوی یک نوجوان امروزی است، به کار بردن OK ایرادی ندارد. قطعه‌ای که کلا به زبان انگلیسی گفته شده بود با اینکه کار بدی نبود ولی ضرورت اینکه کل کار به زبان انگلیسی باشد مشخص نبود.

مهین بهروزی هم ترانه ای را به حافظه ی کافه ترانه سپرد که این طور بررسی شد: “در این کار روی فرم پیچیده تاکید شده بود که کار را در کل پیچیده می‌کند.  نیازی به این همه فرم‌های تار عنکبوتی نیست و این کار باعث می‌شود که زمان اجرا در پشت میکروفون، درک کار برای شنونده سخت شود.

و حامد کمیلی افزود: “زمان شعر، زمان حال بود ولی در جایی چیزی شبیه به این گفته شده بود که “چراغ با دو کلید شد خاموش” که زمان گذشته را نشان می‌دهد”.

آرین داوودی نیز در ادامه گفت: “شعر خوب حاصل جمع لیوان و آب درون آن است. فرم شعر، لیوان و محتوای آن، آب است. اگر شعر محتوای خوبی نداشته باشد، لیوان خالی کسی را سیراب نمی‌کند.”

سپس کسری سربی ترانه‌ای با نام پمپ بنزین خواند!که مضمون اجتماعی داشت

از علی ایلیا  ترانه‌ای  با مطلع “وقتی شماره‌ات روی گوشیم افتاد” شنیدیم.

به اواسط جلسه که رسیدیم آقای خادمی که یکی از شاعران خوب  و با تجربه شعر کلاسیک است چند رباعی و یک غزل خواندند که کارهای بسیار فاخری بودند.

مهدیه عرب با قدر شناسی گفت:”آقای خادمی حضورتان در جلسه ما غنیمت است..”

مجید تک  دو ترانه دکلمه کرد که ترانه نخست ترانه‌ای انتقادی اجتماعی  وتاثیر ‌گذار بودکه گواه  آن صدای دست زدن و استقبال حاضرین در جلسه شد؛ و اما حامد عسگری به عنوان یکی از غزل‌سرایان خوب امروزو مولف مجموعه های :” خانمی که شما باشید” و “حال و هوایی از ترنج و بلوچ” در این جلسه، ترانه ای زیبا و غزلی شنیدنی  را به سمع حاضرین رساند.

حامد کمیلی( دبیر جشنواره ادبی کارگر ایرانی ) در آغاز حضورش در پشت تریبون صحبتهایی داشت که بخشی از آنها از این قرار بود: “از نظر من شعر و ترانه تفاوتی با یکدیگر ندارند و نباید این دو را جدا از هم دانست. در آخرین جشنواره ادبی کارگر ایرانی، کافه ترانه مقام چهارم را کسب کرد که من به شخصه به آن قائل نیستم و نبود شناخت کافی داوران از ترانه را دلیل آن می‌دانم.”  ایشان تقدیرنامه جشنواره ادبی کارگر ایرانی را برای کسب مقام دوم بهترین شاعر در آخرین جشنواره، به دکتر سید مهدی موسوی تقدیم کرد و در پایان یکی ازآثارش را خواند.

با دعوت مهدیه عرب ، صابر ساده( دبیر کانون پاتوق شعر) چند شعر آزاد کوتاه خواند که یکی از آنها که مورد توجه قرار گرفت این بود: “جنگ دریای بزرگی است، این را از موج‌های پدرم فهمیدم”.

حسین متولیان: ترانه‌ای برای جانبازان موجی خواندند و گفتند این کار در مجموعه “باهم‌سروده‌ها” با حسین سلیمانی (بازیگر)، فراهم شده است. ایشان این ترانه را به دختر یکی از شهدای جنگ تحمیلی که در جلسه حضور داشتند هدیه کرد.

مجید صالحی( مدیریت انتشارات شانی ) نیز در این جلسه با حضور در پشت تریبون، ترانه‌ای خواند.

نوبت به خود مهدی موسوی(کارشناس) رسید وی مثل همیشه شعر پست مدرن زیبا و محکمی دکلمه کرد.

آرین داوودی به قول مهدیه عرب مثل همیشه اثرش خاص بود.

حسین سلیمانی  (بازیگر) که با فیلم “مهر مادری” به سینمای ایران معرفی شد نیز 2 ترانه خواند

با اینکه حسین سلیمانی خود را ترانه سرا نمی داند! و ادعایی در این زمینه ندارد ترانه هایش مورد توجه همه قرار گرفت.

موضوع ترانه حامد صوفی‌پور در این جلسه جنگ تحمیلی بود.

مصطفی اصانلونیز اثری ضد جنگ و انتقادی با مضمون دفاع مقدس را به جمع عرضه کرد.

علیرضا برنجی که خود جلسات پاتوق ترانه که هردوشنبه در خانه فرهنگ آیه برقرار است؛ را اداره می کند و همراه همیشگی کافه ترانه است، آخرین نفری بود که ترانه خواند.

در این جلسه عرفان ابوالقاسم، علی فلاح و نسیم گلی  لحظه ها را شکار کردند و سه عکاس کافه ترانه بودند.

پس از پایان خوانش ترانه و شعر، نوبت به اجرای موسیقی زنده رسید.

قطعه نخست به نام “به تو بر می‌گردم” آهنگ تیتراژ فیلم “بازتاب” بود که به زودی از شبکه یک سیما پخش خواهد شد و قطعه دوم نیز شنیدنی بود این قطعات را با نواختن پیانو توسط وحید مهراد و صدای محمد ستایش شنیدیم.

بخش پایانی کافه ترانه با صحبت‌های نیما نورمحمدی (آهنگساز و تنظیم کننده) ادامه پیدا کرد؛ او پیشنهاد نقد و بررسی موسیقی آلبومها را داد و گفت: این کار دو مزیت دارد، یکی اینکه پای موزیسین‌ها  به جلسات ترانه باز می‌شود و دیگر اینکه هر ماه از اجرای زنده بهره‌مند می‌شویم. انگار ماهی یک کنسرت خواهیم داشت که در آن موسیقی نیز برای اولین بار نقد و بررسی می‌شود برای این کار از خودم شروع می‌کنم. از جلسه آینده ضعیف ترین قطعه تا بهترین قطعه مورد بررسی قرار می‌گیرند و من سعی می‌کنم هماهنگ کنم تا صاحب اثر هم حضور داشته باشد تا نقد و بررسی را بشنود. همچنین نقد آلبوم های موسیقی نیز به این صورت امکان پذیر می شود.

ترانه وقتی با  موسیقی ترکیب شود معنا پیدا می کند و چه بهتر که این دو عامل  در کنار هم بررسی شوند و در این گردهمایی ها ترانه سرایان و موزیسین ها از نزدیک در ارتباط باشند.

نیما نور محمدی (آهنگساز و تنظیم کننده)، رضا اسدی (خواننده)، مهرشاد آریا (خواننده و آهنگساز)، آدرین دانش کیان (خواننده و آهنگساز) رضا رحیمی (خواننده)، آرش حسین زاده (خواننده)، مهیار آریا (خواننده)، رحیم (خواننده) ، سپهر کریمی (نوازنده و گوینده رادیو) و آبتین حسینی (کلیپ ساز و کارگردان) از جمله میهمان هایی از اهالی موسیقی پاپ حاضر در جلسه بودند. نکته جالب توجه که مهشاد عرب هم در جلسه به آن اشاره کرد حضور تعداد زیادی از هنرمندان تلویزیون و سینما بود. حسین سلیمانی (بازیگر)، سعید دریادل (کارگردان و نویسنده)، سیامک نوری (دستیار کارگردان و برنامه ریز)،حسیم کلهر (طنزپرداز، نویسنده و مجری رادیو هفت) ، پیام ابراهیم پور (تهیه کننده و کارگردان) و همایون فربد (طراح صحنه) از وادی سیما و هنر هفتم در نشست کافه ترانه حضور داشتند.

پایان جلسه با پذیرایی گرم و وعده دیدار مجدد در ماه آینده بود.

گزارش لحظه به لحظه کافه ترانه

پنج شنبه 9 خرداد ماه  تازه ترین جلسه کافه ترانه با مدیریت مهدیه و مه شاد عرب  وحضور جمعی در حدود دویست نفر از هنرمندان و هنر دوستان برگزار شد.

چند دقیقه از ساعت 6 گذشته بود که جلسه با سلام و خوش آمدگویی مه شاد عرب شروع شد.ابتدای جلسه با شاعرانی که در نشست قبل فرصت نشد آثارشان را دکلمه کنند، آغاز گشت.فریبا سیاوش ، سحر کاظمی و غزل جلالی آثارشان را دکلمه کردند.

دکترمهدی موسوی در مقام کارشناس  آغاز به نقد آثارکردو گفت:  “کار اول ایراد وزنی داشت، وقتی  ترانه ای  را با یک ملودی خاص می‌نویسیم، مرتب باید برگردیم و ملودی را چک کنیم. در کار دوم مشکل وزن وجود نداشت ولی ترانه فاقد تصویرو عمق  بود. اگر وزن را از این کار بگیریم، نثر خواهد شد. اثر سوم از کارهای خوب خانم غزل جلالی بود. توجه به فرم خوب بود. چندصدایی و دیالوگ ها خوب بودند ولی شکل ثابتی نداشتند و برخی از دیالوگها دوگانگی داشتند”.”

پویا آریانا ترانه ای را که در اولین جلسات کافه اجرا کرده بود را مجدداً خواند که به همین علت نقد نشد و پس از آن مهدی حبیبی و دکتر فخر طباطبایی نیز ترانه های خوبی قرائت کردند که با تیز بینی و نقدهای اصولی دکتر موسوی مواجه شد. حامد کمیلی نیزدر مورد ترانه فخر طباطبایی گفت: با صحبتهای آقای دکتر موسوی موافقم. کار ایشان نوسان داشت. بیتهای شاخصی در کار بود که حس خوبی به من می‌داد ولی جاهای دیگر این ترانه این حس را  می‌گرفت.

احسان منفرد که هر بار از اصفهان به کافه می آید غزلی خواند که با تشویق مهدی موسوی که اشاره کرد: “روند رو به رشدی داری” مواجه شد.

علی رضاوند که از تبریز به این نشست می پیوندد ترانه ای خواند که اینطور کارشناسی شد: تبدیل مستفعلن به مفاعلن مرسوم است ولی در این جا تبدیل مستفعلن به مفاعلن خیلی زیاد بود و دوگانگی ایجاد کرده است. البته اگردر ملودی جواب دهد ایرادی ندارد. ترکیب “زنجیر هوس” مربوط به دهه 40 است و بهتر است چنین ترکیب‌هایی در کار‌های امروزی نیاید و آرین داوودی در مورد این اثر گفت:”ایشان دوست داشتند در قسمتهایی از این کاربه مخاطب ضربه بزنند ولی نتوانستند و ترانه کلاً ضعیف بود.

بعد از آن بهنوش فراهانی  نیز ترانه‌ای خواند.

آقای موسوی در اینجا گفت: یک نقد کلی می‌کنیم، آثاری که خوانده شد، همه در فضای “من و تو” بودند به غیر از یکی دو کار. اینکه یک نفر 3 ترانه بخواند و اساس و فضا و مفهوم یکی باشد، خوب نیست. انتظار ما از موسیقی پاپ نباید پایین باشد. درباره نقد جزیی این کار، ردیفی در کار بود که تعمدی طولانی انتخاب شده بود. این ریسک خوب است ممکن است در کاری بگیرد و در کاری جواب ندهد. در این اثر این ردیف بلند خوب از کار در نیامده بود.

علیرضا برنجی در مورد این اثر گفت:ردیف بلند در ترانه جواب نمی‌دهد. من طرفدار ردیف در ترانه هستم ولی ردیف بلند خیر. کلمه “ریسک” هم  که خوانش آن برای خواننده سخت است.

سامی تحصیلداری با خواندن ترانه شان بالبخند رضایت و تشویق  مهدیه عرب تریبون را ترک کردند

و اما امیر‌حسین ضیاییان که از زمان تاسیس کافه ترانه همراه بوده ، دو ترانه خواند که کار نخست را به علی ایلیا تقدیم کردو در مورد اثر دوم گفت: این ترانه درست سه سال پیش در چنین روزی با صدای  زنده‌یاد جهان قشقایی و آهنگسازی شاهین خسروآبادی اجرا و یک کار موفق شد. در ادامه  از حمید صیدی نیز ترانه‌ای شنیدیم.

کسری بختیاریان ابتدا یک رباعی به زبان انگلیسی و سپس ترانه‌ای خواند که دکتر موسوی در مورد آن صحبت کرد: بکار بردن واژه‌های انگلیسی باید ضرورت داشته باشد.  به کار بردن اصطلاحات در کار‌ها اگر به لحن راوی بخورد مشکلی ندارد مثلا اگر راوی یک نوجوان امروزی است، به کار بردن OK ایرادی ندارد. قطعه‌ای که کلا به زبان انگلیسی گفته شده بود با اینکه کار بدی نبود ولی ضرورت اینکه کل کار به زبان انگلیسی باشد مشخص نبود.

مهین بهروزی هم ترانه ای را به حافظه ی کافه ترانه سپرد که این طور بررسی شد: “در این کار روی فرم پیچیده تاکید شده بود که کار را در کل پیچیده می‌کند.  نیازی به این همه فرم‌های تار عنکبوتی نیست و این کار باعث می‌شود که زمان اجرا در پشت میکروفون، درک کار برای شنونده سخت شود.

و حامد کمیلی افزود: “زمان شعر، زمان حال بود ولی در جایی چیزی شبیه به این گفته شده بود که “چراغ با دو کلید شد خاموش” که زمان گذشته را نشان می‌دهد”.

آرین داوودی نیز در ادامه گفت: “شعر خوب حاصل جمع لیوان و آب درون آن است. فرم شعر، لیوان و محتوای آن، آب است. اگر شعر محتوای خوبی نداشته باشد، لیوان خالی کسی را سیراب نمی‌کند.”

سپس کسری سربی ترانه‌ای با نام پمپ بنزین خواند!که مضمون اجتماعی داشت

از علی ایلیا  ترانه‌ای  با مطلع “وقتی شماره‌ات روی گوشیم افتاد” شنیدیم.

به اواسط جلسه که رسیدیم آقای خادمی که یکی از شاعران خوب  و با تجربه شعر کلاسیک است چند رباعی و یک غزل خواندند که کارهای بسیار فاخری بودند.

مهدیه عرب با قدر شناسی گفت:”آقای خادمی حضورتان در جلسه ما غنیمت است..”

مجید تک  دو ترانه دکلمه کرد که ترانه نخست ترانه‌ای انتقادی اجتماعی  وتاثیر ‌گذار بودکه گواه  آن صدای دست زدن و استقبال حاضرین در جلسه شد؛ و اما حامد عسگری به عنوان یکی از غزل‌سرایان خوب امروزو مولف مجموعه های :” خانمی که شما باشید” و “حال و هوایی از ترنج و بلوچ” در این جلسه، ترانه ای زیبا و غزلی شنیدنی  را به سمع حاضرین رساند.

حامد کمیلی( دبیر جشنواره ادبی کارگر ایرانی ) در آغاز حضورش در پشت تریبون صحبتهایی داشت که بخشی از آنها از این قرار بود: “از نظر من شعر و ترانه تفاوتی با یکدیگر ندارند و نباید این دو را جدا از هم دانست. در آخرین جشنواره ادبی کارگر ایرانی، کافه ترانه مقام چهارم را کسب کرد که من به شخصه به آن قائل نیستم و نبود شناخت کافی داوران از ترانه را دلیل آن می‌دانم.”  ایشان تقدیرنامه جشنواره ادبی کارگر ایرانی را برای کسب مقام دوم بهترین شاعر در آخرین جشنواره، به دکتر سید مهدی موسوی تقدیم کرد و در پایان یکی ازآثارش را خواند.

با دعوت مهدیه عرب ، صابر ساده( دبیر کانون پاتوق شعر) چند شعر آزاد کوتاه خواند که یکی از آنها که مورد توجه قرار گرفت این بود: “جنگ دریای بزرگی است، این را از موج‌های پدرم فهمیدم”.

حسین متولیان: ترانه‌ای برای جانبازان موجی خواندند و گفتند این کار در مجموعه “باهم‌سروده‌ها” با حسین سلیمانی (بازیگر)، فراهم شده است. ایشان این ترانه را به دختر یکی از شهدای جنگ تحمیلی که در جلسه حضور داشتند هدیه کرد.

مجید صالحی( مدیریت انتشارات شانی ) نیز در این جلسه با حضور در پشت تریبون، ترانه‌ای خواند.

نوبت به خود مهدی موسوی(کارشناس) رسید وی مثل همیشه شعر پست مدرن زیبا و محکمی دکلمه کرد.

آرین داوودی به قول مهدیه عرب مثل همیشه اثرش خاص بود.

حسین سلیمانی  (بازیگر) که با فیلم “مهر مادری” به سینمای ایران معرفی شد نیز 2 ترانه خواند

با اینکه حسین سلیمانی خود را ترانه سرا نمی داند! و ادعایی در این زمینه ندارد ترانه هایش مورد توجه همه قرار گرفت.

موضوع ترانه حامد صوفی‌پور در این جلسه جنگ تحمیلی بود.

مصطفی اصانلونیز اثری ضد جنگ و انتقادی با مضمون دفاع مقدس را به جمع عرضه کرد.

علیرضا برنجی که خود جلسات پاتوق ترانه که هردوشنبه در خانه فرهنگ آیه برقرار است؛ را اداره می کند و همراه همیشگی کافه ترانه است، آخرین نفری بود که ترانه خواند.

در این جلسه عرفان ابوالقاسم، علی فلاح و نسیم گلی  لحظه ها را شکار کردند و سه عکاس کافه ترانه بودند.

پس از پایان خوانش ترانه و شعر، نوبت به اجرای موسیقی زنده رسید.

قطعه نخست به نام “به تو بر می‌گردم” آهنگ تیتراژ فیلم “بازتاب” بود که به زودی از شبکه یک سیما پخش خواهد شد و قطعه دوم نیز شنیدنی بود این قطعات را با نواختن پیانو توسط وحید مهراد و صدای محمد ستایش شنیدیم.

بخش پایانی کافه ترانه با صحبت‌های نیما نورمحمدی (آهنگساز و تنظیم کننده) ادامه پیدا کرد؛ او پیشنهاد نقد و بررسی موسیقی آلبومها را داد و گفت: این کار دو مزیت دارد، یکی اینکه پای موزیسین‌ها  به جلسات ترانه باز می‌شود و دیگر اینکه هر ماه از اجرای زنده بهره‌مند می‌شویم. انگار ماهی یک کنسرت خواهیم داشت که در آن موسیقی نیز برای اولین بار نقد و بررسی می‌شود برای این کار از خودم شروع می‌کنم. از جلسه آینده ضعیف ترین قطعه تا بهترین قطعه مورد بررسی قرار می‌گیرند و من سعی می‌کنم هماهنگ کنم تا صاحب اثر هم حضور داشته باشد تا نقد و بررسی را بشنود. همچنین نقد آلبوم های موسیقی نیز به این صورت امکان پذیر می شود.

ترانه وقتی با  موسیقی ترکیب شود معنا پیدا می کند و چه بهتر که این دو عامل  در کنار هم بررسی شوند و در این گردهمایی ها ترانه سرایان و موزیسین ها از نزدیک در ارتباط باشند.

نیما نور محمدی (آهنگساز و تنظیم کننده)، رضا اسدی (خواننده)، مهرشاد آریا (خواننده و آهنگساز)، آدرین دانش کیان (خواننده و آهنگساز) رضا رحیمی (خواننده)، آرش حسین زاده (خواننده)، مهیار آریا (خواننده)، رحیم (خواننده) ، سپهر کریمی (نوازنده و گوینده رادیو) و آبتین حسینی (کلیپ ساز و کارگردان) از جمله میهمان هایی از اهالی موسیقی پاپ حاضر در جلسه بودند. نکته جالب توجه که مهشاد عرب هم در جلسه به آن اشاره کرد حضور تعداد زیادی از هنرمندان تلویزیون و سینما بود. حسین سلیمانی (بازیگر)، سعید دریادل (کارگردان و نویسنده)، سیامک نوری (دستیار کارگردان و برنامه ریز)،حسیم کلهر (طنزپرداز، نویسنده و مجری رادیو هفت) ، پیام ابراهیم پور (تهیه کننده و کارگردان) و همایون فربد (طراح صحنه) از وادی سیما و هنر هفتم در نشست کافه ترانه حضور داشتند.

پایان جلسه با پذیرایی گرم و وعده دیدار مجدد در ماه آینده بود